کد مطلب:276436 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
لوای آن حضرت
از جمله امور مهم، دعا كردن برای برافراشته شدن پرچم و لوای آن حضرت است كه به خاطر آن، دل ها مسرور و تمام غصّه ها دور می گردد، چنان كه در كتاب كمال الدین از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام آمده كه بالای منبر چنین فرمود: مردی از فرزندانم در آخر الزمان ظهور می كند، رنگش سفید آمیخته به سرخی، شكمش برآمده، ران هایش بزرگ و گرده شانه هایش قوی است، بر پشتش دو خال هست یكی به رنگ پوستش و دیگری همانند مهر نبوّت پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله، او دو نام دارد یكی محرمانه و مخفی است و دیگری آشكار، نام مخفی اش احمد و نام آشكارش محمد است، هرگاه پرچم خود را به اهتزاز درآورد شرق و غرب را روشن سازد، دست بر سر بندگان خدا كشد، پس هیچ مؤمنی باقی نماند مگر این كه دلش از كوه آهنین هم محكم تر گردد و خداوند متعال قوّت چهل مرد به
[ صفحه 336]
او بدهد، و هیچ میّتی نماند مگر آن كه در قبر اثری از خوشحالی ظهور به او برسد كه مؤمنین در قبر از هم دیدن كنند و به ظهور قائم - صلوات اللَّه علیه - یكدیگر را مژده دهند. [1] .
می گویم: منظور از قبر، منزل روح مؤمنین است در عالم برزخ، شاهد بر آن روایاتی است كه بعضی از بزرگان در این باره آورده اند.
و نیز در كمال الدین روایت شده كه در پرچم مهدی علیه السلام است كه: بیعت [رفعت و برتری] از آن خداوند - عزّوجلّ - است. [2] در همان كتاب از امیر المؤمنین علیه السلام روایت شده كه فرمود: ما را پرچمی هست كه هركه از آن پیشی بگیرد سركش و هركه از آن عقب بیفتد هلاك شده و هر آن كه از آن پیروی كند به مقصد رسیده است. [3] .
و از امام صادق علیه السلام است كه فرمود: گویا قائم علیه السلام را می نگرم كه بر پشت نجف رسیده، چون بر پشت نجف قرار می گیرد بر اسب تیره رنگ ابلقی می نشیند كه میان دو چشمش سفیدی باریكی هست، آن گاه اسب او را به جنبش آورد، پس هیچ شهری نماند كه گمان نبرند قائم علیه السلام در آن شهر با آن ها است. و چون پرچم رسول خداصلی الله علیه وآله را بگشاید، سیزده هزار و سیزده فرشته از آسمان بر او فرود آید كه همه در انتظار فرمان قائم علیه السلام باشند. [4] .
و از ابوحمزه ثمالی منقول است كه گفت: حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام به من فرمود: گویی قائم علیه السلام را می نگرم كه در كوفه پشت نجف آشكار شده، و چون بر نجف برآید پرچم رسول خداصلی الله علیه وآله را برافرازد، و عمود آن از عمودهای عرش خدای تعالی و بقیه اش از نصرت خدای - عزّوجلّ - می باشد، آن را بر كسی فرود نیاورد مگر این كه خداوند متعال او را نابود سازد.
راوی گوید: عرضه داشتم: آیا این پرچم با او هست یا برایش می آورند؟ فرمود: بلكه برایش می آورند، جبرئیل علیه السلام آن را می آورد. [5] .
[ صفحه 337]
و باز در همان كتاب از نبی اكرم صلی الله علیه وآله در حدیثی طولانی آمده: برای او عَلَمی هست كه هرگاه وقت خروجش برسد، آن عَلَم خود به خود برافراشته گردد، و خداوند تبارك و تعالی آن را به نطق آورد، و او را ندا كند: ای ولیّ خدا! خروج كن و دشمنان خدا را به قتل رسان. و برای او دو پرچم هست و دو نشانه، و او را شمشیری است در نیام كه هر وقت موقع خروجش شود آن شمشیر بیرون آید و خداوند - عزّوجلّ - او را به نطق آورد پس آن حضرت را ندا می كند و می گوید: ای ولیّ خدا! خروج كن كه برای تو روا نیست كه از دشمنان خدا آرام بنشینی.... [6] .
و در بحار از ابوبصیر آمده كه گفت: حضرت ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام فرمود: هنگامی كه امیر المؤمنین علیه السلام با اهل بصره برخورد كرد و پرچم برافراشت. پرچم پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله را گشود، لذا متزلزل شدند و هنوز شعاع خورشید زرد نگردیده بود كه فریاد زدند: ای پسر ابی طالب! ما را هلاك كردی. در این هنگام آن حضرت دستور داد كه: اسیران را نكشید و بر زخمی ها حمله نكنید و فراریان از جبهه را دنبال ننمایید، و هركه اسلحه خود بر زمین گذارد ایمن است، و هرآن كه درب خانه اش را ببندد در امان است.
در جنگ صفین [یاران آن حضرت] خواهش كردند كه آن پرچم را دوباره بگشاید، ولی آن جناب نپذیرفت، حسن و حسین علیهما السلام و عمّار یاسررحمه الله را واسطه قرار دادند، آن حضرت به حسین علیه السلام فرمود: فرزندم برای این مردم مدتی تعیین شده كه به آن خواهند رسید، و این پرچمی است كه پس از من كسی جز قائم علیه السلام آن را نخواهد گشود. [7] .
و در حدیث دیگری از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام در وصف پرچم آن حضرت آمده كه فرمود: به خدا سوگند آن پرچم از پنبه و كتان و ابریشم و دیبا نیست. راوی گوید: عرض كردم: پس از چیست؟ فرمود: از برگ درخت بهشت است. پیغمبرصلی الله علیه وآله روز بدر آن را برافراشت. سپس به هم پیچید و آن را به علی علیه السلام داد، پیوسته نزد آن جناب بود تا روز بصره (جنگ جمل) فرا رسید، پس امیر المؤمنین علیه السلام آن را برافراشت و خداوند پیروزی را
[ صفحه 338]
برایش قرار داد، سپس آن را پیچید، و آن پرچم نزد ما است. كسی آن را نمی گشاید تا قائم علیه السلام بپاخیزد، وقتی او قیام كند احدی در مشرق و مغرب باقی نماند مگر این كه آن را ببیند، و به مسافت یك ماه راه، رُعب پیشاپیش آن و از سمت راست و از سمت چپ پیش می رود.
سپس فرمود: او به خونخواهی پدرانش قیام می كند، خشمگین و اسفناك برای غضب خداوند بر خلایق، پیراهن پیغمبرصلی الله علیه وآله را - كه روز احد پوشیده بود - دربر دارد و عمامه سحاب و زره آن جناب را پوشیده و شمشیر ذوالفقار رسول خداصلی الله علیه وآله را نیز با خود دارد، آن گاه شمشیر می كشد و تا هشت ماه از كشته پشته می سازد. [8] .
می گویم: این احادیث دلالت دارد كه آن حضرت پرچم های متعددی دارد، اخبار دیگری نیز بر این معنی دلالت می كند كه در این مختصر از ذكر آن ها خودداری شد.
[ صفحه 336]
او بدهد، و هیچ میّتی نماند مگر آن كه در قبر اثری از خوشحالی ظهور به او برسد كه مؤمنین در قبر از هم دیدن كنند و به ظهور قائم - صلوات اللَّه علیه - یكدیگر را مژده دهند. [1] .
می گویم: منظور از قبر، منزل روح مؤمنین است در عالم برزخ، شاهد بر آن روایاتی است كه بعضی از بزرگان در این باره آورده اند.
و نیز در كمال الدین روایت شده كه در پرچم مهدی علیه السلام است كه: بیعت [رفعت و برتری] از آن خداوند - عزّوجلّ - است. [2] در همان كتاب از امیر المؤمنین علیه السلام روایت شده كه فرمود: ما را پرچمی هست كه هركه از آن پیشی بگیرد سركش و هركه از آن عقب بیفتد هلاك شده و هر آن كه از آن پیروی كند به مقصد رسیده است. [3] .
و از امام صادق علیه السلام است كه فرمود: گویا قائم علیه السلام را می نگرم كه بر پشت نجف رسیده، چون بر پشت نجف قرار می گیرد بر اسب تیره رنگ ابلقی می نشیند كه میان دو چشمش سفیدی باریكی هست، آن گاه اسب او را به جنبش آورد، پس هیچ شهری نماند كه گمان نبرند قائم علیه السلام در آن شهر با آن ها است. و چون پرچم رسول خداصلی الله علیه وآله را بگشاید، سیزده هزار و سیزده فرشته از آسمان بر او فرود آید كه همه در انتظار فرمان قائم علیه السلام باشند. [4] .
و از ابوحمزه ثمالی منقول است كه گفت: حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام به من فرمود: گویی قائم علیه السلام را می نگرم كه در كوفه پشت نجف آشكار شده، و چون بر نجف برآید پرچم رسول خداصلی الله علیه وآله را برافرازد، و عمود آن از عمودهای عرش خدای تعالی و بقیه اش از نصرت خدای - عزّوجلّ - می باشد، آن را بر كسی فرود نیاورد مگر این كه خداوند متعال او را نابود سازد.
راوی گوید: عرضه داشتم: آیا این پرچم با او هست یا برایش می آورند؟ فرمود: بلكه برایش می آورند، جبرئیل علیه السلام آن را می آورد. [5] .
[ صفحه 337]
و باز در همان كتاب از نبی اكرم صلی الله علیه وآله در حدیثی طولانی آمده: برای او عَلَمی هست كه هرگاه وقت خروجش برسد، آن عَلَم خود به خود برافراشته گردد، و خداوند تبارك و تعالی آن را به نطق آورد، و او را ندا كند: ای ولیّ خدا! خروج كن و دشمنان خدا را به قتل رسان. و برای او دو پرچم هست و دو نشانه، و او را شمشیری است در نیام كه هر وقت موقع خروجش شود آن شمشیر بیرون آید و خداوند - عزّوجلّ - او را به نطق آورد پس آن حضرت را ندا می كند و می گوید: ای ولیّ خدا! خروج كن كه برای تو روا نیست كه از دشمنان خدا آرام بنشینی.... [6] .
و در بحار از ابوبصیر آمده كه گفت: حضرت ابوعبد اللَّه صادق علیه السلام فرمود: هنگامی كه امیر المؤمنین علیه السلام با اهل بصره برخورد كرد و پرچم برافراشت. پرچم پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله را گشود، لذا متزلزل شدند و هنوز شعاع خورشید زرد نگردیده بود كه فریاد زدند: ای پسر ابی طالب! ما را هلاك كردی. در این هنگام آن حضرت دستور داد كه: اسیران را نكشید و بر زخمی ها حمله نكنید و فراریان از جبهه را دنبال ننمایید، و هركه اسلحه خود بر زمین گذارد ایمن است، و هرآن كه درب خانه اش را ببندد در امان است.
در جنگ صفین [یاران آن حضرت] خواهش كردند كه آن پرچم را دوباره بگشاید، ولی آن جناب نپذیرفت، حسن و حسین علیهما السلام و عمّار یاسررحمه الله را واسطه قرار دادند، آن حضرت به حسین علیه السلام فرمود: فرزندم برای این مردم مدتی تعیین شده كه به آن خواهند رسید، و این پرچمی است كه پس از من كسی جز قائم علیه السلام آن را نخواهد گشود. [7] .
و در حدیث دیگری از حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام در وصف پرچم آن حضرت آمده كه فرمود: به خدا سوگند آن پرچم از پنبه و كتان و ابریشم و دیبا نیست. راوی گوید: عرض كردم: پس از چیست؟ فرمود: از برگ درخت بهشت است. پیغمبرصلی الله علیه وآله روز بدر آن را برافراشت. سپس به هم پیچید و آن را به علی علیه السلام داد، پیوسته نزد آن جناب بود تا روز بصره (جنگ جمل) فرا رسید، پس امیر المؤمنین علیه السلام آن را برافراشت و خداوند پیروزی را
[ صفحه 338]
برایش قرار داد، سپس آن را پیچید، و آن پرچم نزد ما است. كسی آن را نمی گشاید تا قائم علیه السلام بپاخیزد، وقتی او قیام كند احدی در مشرق و مغرب باقی نماند مگر این كه آن را ببیند، و به مسافت یك ماه راه، رُعب پیشاپیش آن و از سمت راست و از سمت چپ پیش می رود.
سپس فرمود: او به خونخواهی پدرانش قیام می كند، خشمگین و اسفناك برای غضب خداوند بر خلایق، پیراهن پیغمبرصلی الله علیه وآله را - كه روز احد پوشیده بود - دربر دارد و عمامه سحاب و زره آن جناب را پوشیده و شمشیر ذوالفقار رسول خداصلی الله علیه وآله را نیز با خود دارد، آن گاه شمشیر می كشد و تا هشت ماه از كشته پشته می سازد. [8] .
می گویم: این احادیث دلالت دارد كه آن حضرت پرچم های متعددی دارد، اخبار دیگری نیز بر این معنی دلالت می كند كه در این مختصر از ذكر آن ها خودداری شد.
[1] كمال الدين: 653:2.
[2] كمال الدين: 654:2.
[3] كمال الدين: 654:2.
[4] كمال الدين: 671:2.
[5] كمال الدين: 672:2.
[6] كمال الدين: 268:1.
[7] بحار الانوار: 367:52.
[8] بحار الانوار: 360:52.